CAŁA prawda o Marvel’s Spider‐Man 2 – Recenzja bez spoilerów

Czy Spider‐Man 2 ma dobrą fabułę?

Raczej nikt nie spodziewał się, że w growym uniwersum Spider‐Mana tak szybko pojawi się więcej ludzi‐pająków. Jednak doczekaliśmy się ostatnio kilku animacji, które wzbogaciły ten fantastyczny świat nawet o tysiące innych Spider‐Manów, ale przede wszystkim zaznaczyły one postać Milesa Moralesa. W tej części to właśnie on towarzyszy ikonicznemu Peterowi Parkerowi, a co najciekawsze obaj są głównymi bohaterami i są tak samo grywalni. 

Kooperacja pomiędzy Peterem i Milesem działa na podobnej zasadzie co bohaterami GTA V. To oznacza, że obie te postacie działają oddzielnie i łączą swoje siły tylko w podczas misji. Natomiast dowolnie przełączać się pomiędzy nimi możemy jedynie w trakcie swobodnej rozgrywki. Jak to ma się w praktyce?

Jak dla mnie, jest to fenomenalny zabieg twórców, który urozmaicił historię oraz jednoczesne poszerzył ją, a przy okazji zyskała na tym rozgrywka. W końcu nie tylko wspólnie możemy być świadkami zmagań 2 głównych bohaterów, ale także mamy okazję obserwować proces budowania ich relacji. A ta ma wiele okazji do wahań ze względu na to z czym przyszło im walczyć.

Oczywiście nie mogło zabraknąć arcywroga jakim jest Kraven, który postanowił odwiedzić Nowy Jork w celu polowania na ikonicznych złoczyńców z całego uniwersum Spider‐Mana, jak i obu głównych bohaterów. Najciekawszy w tym wszystkim jest powód jego działań, który stopniowo poznajemy przechodząc grę. Niestety nie mogę go zdradzić, bo byłby to ogromny spoiler.

Poza głównym arcywrogiem Cravenem fabuła skupia się, na codziennych problemach i dylematach moralnych z jakimi zmaga się Peter Parker i Miles Morales. Dzięki temu znacznie bardziej można zrozumieć oraz utożsamić się z nimi. Misje nie są typowo zadaniowe, czyli „idź tam i pokonaj tego przeciwnika”. Zamiast tego występuje dużo urozmaiceń, które sprawiają, że zarówno my, jak i bohaterowie zastanawiają się, czy to co robią jest dobre, zadają sobie pytania „dlaczego?” i „po co?” zanim coś zrobią. Zatem cała fabuła nie jest prosta, ani czarno‐biała, czyli jest tak, jak powinno być. Może nie jest to najgłębsza i najbardziej rozbudowana historia, ale na pewno jest angażująca i można z niej wyciągnąć ciekawe wnioski. 

Dodam tylko, że przejście samej fabuły powinno zająć ok. 15 godzin. W moim przypadku było to prawie 30 godzin, bo jeszcze zahaczyłem o poboczne aktywności, o których warto też powiedzieć kilka słów.

Drugi plan na drugim planie

Fabuła w stosunku do pierwszej części uległa znacznej poprawie i urozmaiceniu, ale zadania poboczne już nie koniecznie. W Spider‐Man 2 jest zaledwie kilka dobrych misji pobocznych i przez „dobre” mam na myśli takie, które można potraktować jako osobne wątki. Wszystkie inne są bardzo przewidywalne i jedynie służą do nabijania punktów doświadczenia. Szkoda, bo tak ogromny i zróżnicowany obszar jak Nowy Jork aż prosi się o więcej rozbudowanych historii oraz postaci.

Skoro jesteśmy w temacie pobocznych rzeczy to warto jeszcze wspomnieć o kostiumach w Spider‐Man 2, bo w pierwszej części wszyscy je pokochali. Tych jest znacznie więcej, bo mamy 2 bohaterów, oraz co ciekawe, w tej części doszły do nich różne wersje kolorystyczne. Nie każdy kostium je ma, ale znaczna część z nich tak. 

Poza tym możemy biegać po mapie i zbierać znajdźki, ale nie ukrywam, że nie specjalnie mnie to interesowało, bo nie należę do osób co kończą gry na 100%. 

A podobno walka nie mogła być lepsza…

Poprzednia część miała walkę na ekstremalnie wysokim poziomie. Była satysfakcjonująca dzięki spowolnienieniom czasu, ale także niewielkim okienkom na uniki. Natomiast w tej części jest wszystko to, co było dobre w poprzedniej, ale teraz możemy używać gadżetów bez konieczności otwierania menu, dzięki czemu pojedynki są bardziej dynamiczne i nic ich nie przerywa.

Poza tym udoskonalono animacje oraz ogólną responsywność i podczas starć praktycznie wcale nie przerywamy kombinacji ciosów, a w ferworze walki jesteśmy aż do momentu pokonania ostatniego przeciwnika. Nigdy nie rezygnowałem z okazji do bicia się z nawet przeciętnymi bandytami, bo po prostu jest to bardzo przyjemne i satysfakcjonujące. 

Jeszcze lepsze są pojedynki z bossami. Twórcy gry podzielili je na skomplikowane sekwencje, ale także podczas nich możemy podziwiać piękne animacje przeplatane cutscenkami. Co ciekawe, pojedynki z niektórymi bossami także wpływają na okolicę i np. zmieniają jej wygląd czy też stan. Bardzo przyjemne urozmaicenie zwiększające immersję.

Walkę dodatkowo urozmaicają umiejętności, które standardowo odblokowywujemy w drzewkach rozwoju. Jednakże każdy bohater ma swoje drzewko, a punkty umiejętności są wspólne dla obu z nich. Powoduje to ciekawe dylematy i subtelnie utrudnia rozgrywkę. Niestety nie ma za bardzo co liczyć na tworzenie jakiś zestawów, które wzajemnie by się uzupełniały, bo i tak rzadko kiedy nasi bohaterowie wspólnie walczą. Dzięki temu na normalnym trybie trudności nigdy nie jest za łatwo, ale stopniowo walka robi się coraz ciekawsza.

Jeśli chodzi o rozgrywkę to jedyną odstającą rzeczą jest skradanie. Misje typowo skradankowe, są zdecydowanie zbyt proste. Tak naprawdę cała mechanika opiera się na odwracaniu uwagi jednego przeciwnika, szybkim przemieszczeniu się i przyklejeniu innego wroga do ściany. Następnie powtarzamy ten proces, aż oczyścimy całe pomieszczenie i to tyle. Ewidentnie brakuje utrudnień, albo dodatkowych umiejętności, które by to urozmaiciły. 

Nowy (Lepszy) Jork

Jeśli chodzi o nowości, w Spider‐Man 2 Nowy Jork został poszerzony o Queens i Brooklyn, czyli dobrze znane każdemu dzielnice. Poza tym mapa nie uległa wielkim zmianom. Miasto  w wykonaniu Insomniac Games jest bardzo żywe, pełne reklam, ruchu ulicznego, NPC‐tów, czy też drobnych losowych aktywności. 

Świat w tej grze jest po prostu ładny, a poruszanie po nim na tyle przyjemne, że nie korzystałem wcale z szybkiej podróży. Tak właściwie zapomniałem o możliwości teleportacji, bo huśtanie połączone z szybowaniem jest teraz jeszcze bardziej dopracowane i swobodniejsze. 

Spider‐Man 2 to prawdziwy Next‐Gen 

Spider‐Man 2 to tytuł zarezerwowany tylko dla PlayStation 5. Jak na grę stworzoną z myślą o nowej generacji przystało, twórcy na samym początku oferują nam wybór pomiędzy trybem „jakość” oraz „wydajność”. Nie wiem jak dla Was, ale dla mnie jest to zawsze ogromny dylemat, chociaż w tym przypadku wybór był dla mnie oczywisty.

W Spider‐Man 2 tryb „jakość” ogranicza płynność gry do 30 fps, ale za to oferuje lepsze doznania wizualne głównie za sprawą bardziej kompleksowego śledzenia promieni (raytracingu) oraz większego zasięgu rysowania. Natomiast tryb „wydajność” ogranicza płynność do 60 fps, ale za to otrzymujemy bardzo podstawowy raytracing, a co za tym idzie cienie i odbicia nie są tak realistyczne. Aczkolwiek możemy włączyć tryb „jakość” i w ustawieniach technologii VRR wybrać opcję „wygładzone” (z ang. „smoothed”), która pozwala podnieść klatkarz do 40 fps. Mimo, że jest to tylko 10 fps różnicy to rozgrywka jest znacznie przyjemniejsza, a jednocześnie cieszy oko. Niestety to działa tylko pod warunkiem, że Wasz wyświetlacz wspiera VRR i odświeżanie 120 Hz. 

Ja na szczęście posiadam taki telewizor i całą grę podziwiałem właśnie w takiej jakości i muszę przyznać, że Spider‐Man 2 wygląda zjawiskowo. Zdecydowanie największe wrażenie robią odbicia na szybach wieżowców, która możemy podziwiać w trakcie bujania się na sieci. Dodatkowo doznania wzbogaca to, że budynki są szczegółowo zaprojektowane i to nawet z poziomu ulicy, a nie tylko dachów. Wszystko to uzupełniają pięknie wymodelowane postacie oraz ultra płynne animacje. Jeśli chodzi o grafikę to naprawdę nie mam do czego się przyczepić. 

Kandydat na grę roku

Jakbym miał jednym zdaniem opisać Spider‐Mana 2 to powiedziałbym, że jest to interaktywny film z świetną obsadą, nie licząc postaci drugoplanowych. Ta część bez dwóch zdań spodoba się fanom człowieka pająka, ale także osobom, które po prostu lubią przygodówki. Obowiązkowa pozycja do ogrania jeśli macie Playstation 5. Absolutnie nie zdziwię się jeśli ta część również zdobędzie tytuł gry roku. 

Niestety jest to dość droga gra, bo kosztuje aż 319 zł. Niemniej jednak jeśli jesteście fanami Spider‐Mana, albo po prostu koneserami gier to zdecydowanie warto zapłacić za fenomenalną historię oraz wspaniałą rozgrywkę, które stoją za tą kwotą.