Mały gigant z Azji — Archero świętuje swoje 5 urodziny

Niby nic, a tak to się zaczęło

Oficjalną datą premiery był 11 kwietnia 2019, a gra od początku miała łączyć w sobie dwa gatunki — hybrid-casual oraz roguelike. Pierwszy z nich oznacza w skrócie tyle, że grać można „z doskoku” w krótkich, kilkunastominutowych sesjach bez konieczności spędzania na tej czynności długich godzin więc nie jest ona dedykowana jedynie typowym „hardkorowym” graczom.

Roguelike z kolei to typ wielopoziomowej rozgrywki, której głównym założeniem jest przechodzenie kolejnych plansz.  Głównym celem jest zbieranie coraz lepszego ekwipunku i doświadczenia w zamian za pokonywanie coraz silniejszych przeciwników, obydwa potrzebne do rozwoju postaci. Seria leveli zazwyczaj kończy się bossem, a w przypadku śmierci cały proces trzeba rozpocząć od zera.

Od zera do bohatera, czyli jak to działa w praktyce

Naczelną zasadą jest nieustający progres, począwszy od rozwoju postaci (a tych jest obecnie kilkadziesiąt), poprzez zdobywanie coraz lepszego ekwipunku i klejnotów, na nowych umiejętnościach kończąc.

Podstawowym założeniem jest przechodzenie kolejnych, coraz trudniejszych poziomów, jest ich obecnie 85, każdy w wersji „normalnej” i heroicznej a z każdą aktualizacją dodawane są nowe. Na koniec każdego gracz otrzymuje doświadczenie oraz losowe zasoby potrzebne do ulepszania klejnotów, broni, zbroi oraz samego bohatera.

Kolejną z mechaniką jest zarządzanie zasobami, a tych jest kilka:

• Złoto (Coins), czyli złote monety, najbardziej powszechny (i jednocześnie pożądany) zasób będący jednym ze składników praktycznie każdego ulepszenia
• Szmaragdy (Gems), kamienie koloru zielonego, które w Archero są walutą premium, jaką można nabyć za realne pieniądze, ale gra oferuje też wiele sposobów pozyskiwania jej bez wkładu własnego
• Energia (Energy), to odnawialny zasób niezbędny do rozpoczęcia jakiegokolwiek poziomu lub trybu gry. Jej limit standardowo wynosi 20 (z możliwością rozszerzenia do maksymalnie 35) i odnawia się z prędkością jednego punktu co 10 minut. Istnieją też alternatywne sposoby jej pozyskiwania — darmowy, za wyświetlenie reklam oraz poprzez wymianę waluty premium.
• Wszelkiego rodzaju materiały dodatkowe (kamienie, zwoje, kryształy itp.), które wraz ze złotem ulepszają wybraną postać, ekwipunek czy umiejętności.

Nie bez znaczenia jest też będący podstawą gatunku roguelike mechanizm śmierci. Zasadniczo jest ona permanentna i wiąże się z utratą całego progresu, jednak w tym przypadku istnieje kilka sposobów na uzyskanie „drugiej szansy” (czy nawet kilku). W przypadku zgonu na ekranie ukazuje się komunikat dający graczowi 5 sekund na podjęcie decyzji o wskrzeszeniu, można to zrobić, oglądając reklamę lub wykorzystując walutę premium. 

Istnieje też kilka sposobów na uzyskanie wznowienie przygody bez konieczności jakiejkolwiek interakcji. Jest to jedna z umiejętności postaci Ryan (ze 100-procentową szansą), umiejętność pasywna Amuletu Anioła (Angelic Locket) z częściową szansą oraz jeden ze skilli bojowych o nazwie Extra Life, który otrzymać można za pokonanie bossa bez otrzymania jakichkolwiek obrażeń. Dodatkowo możliwość tą (pod pewnymi warunkami) oferują też niektóre kostiumy dla postaci (Skins/Outfitts).

Dla kogo to wszystko, czyli o odbiorcach Archero słów kilka

Chociaż oficjalne statystyki nie są znane to społeczność Archero może liczyć nawet około miliona aktywnych graczy. Tych można podzielić na kilka kategorii w zależności od kryterium:

• Free-to-play (F2P), czyli gracze, którzy nie inwestują w tytuł żadnych pieniędzy, w ich przypadku ogromną zaletą jest to, że mogą oni czerpać radość z rozgrywki i przy odrobinie szczęścia (i czasu) zdobyć w zasadzie każdy przedmiot typu premium.
• Pay-to-win (P2W), czyli użytkownicy regularnie korzystających z mikropłatności, aby uzyskać znacznie szybszy progres i przewagę. Tutaj z każdą kolejną aktualizacją do dyspozycji oddawane są nowe, często ładne i pomysłowe skórki, avatary, ramki oraz różnego rodzaju dodatkowe bonusy do ulepszeń.
• Low-spender, nie jest to oficjalny, ale dość powszechny termin określający graczy z pogranicza F2P oraz P2W, czyli takich, którzy korzystają z mikrotransakcji okazjonalnie.

Uznając za kryterium poziom rozgrywki i zaangażowania wyróżnić można również trzy typy:

• Skill Masters oznaczający grupę zaangażowanych, dedykowanych maniaków starających się poznać grę „od podszewki” i wykorzystać zdobytą wiedzę do możliwie najlepszej optymalizacji rozgrywki.
• Thrill Seekers, czyli poszukiwacze adrenaliny i mocnych wrażeń, których przyciąga wartka akcja i bajeczna, kolorowa oprawa, a tych w przypadku Archero nie brakuje. Są tu zarówno różnorodni bossowie, przeciwnicy jak i tryby gry.
• Networkers zainteresowani głównie współpracą z innymi graczami. Ich przygoda rozpoczęła się wraz z wprowadzonym w 2020 trybem co-op o nazwie Hero Duo. Idea kooperacji jest nadal rozwijana poprzez wprowadzony w późniejszym czasie system gildii.

Cała magia tkwi w społeczności

Największym atutem każdej gry typu multiplayer jest (a raczej powinna być) społeczność graczy skupionych wokół danego tytułu, a ta w przypadku Archero może być uważana za mały fenomen. Zapaleńcy jako oficjalnego kanału komunikacji używają dedykowanego serwera w aplikacji Discord, innym (chociaż nieoficjalnym to traktowanym przez większość jako oficjalne) forum dyskusyjnym jest grupa na Facebooku poświęcona grze, która posiada ponad 280 tys. użytkowników, co jest wartością dość imponującą. Pasjonaci tworzą dość hermetyczną, ale jednocześnie otwartą i skorą do pomocy ekipę, w której odpowiedzi na swoje pytania znajda zarówno nowicjusze jak i ci bardziej „hardkorowi”.

Warto czy nie warto?

Całkiem niedawno, bo miesiąc temu gra świętowała swój piąty jubileusz a dosłownie kilka dni temu doczekała się aktualizacji o numerze 6.2.0. Większość update wprowadza do gry nowe (i nadal całkiem pomysłowe) wydarzenia czasowe, tzw. eventy. Nie mniej atrakcyjny jest też fakt, że zapewnia ona wysoki poziom satysfakcji zarówno dla graczy F2P jak i P2W (co jest obecnie rzadkością) i daje pewną szansę na zdobycie każdego przedmiotu ekskluzywnego bez inwestowania środków finansowych. Wymaga to oczywiście odrobiny szczęścia i dość dużego zaangażowania w rozgrywkę, ale jak to się mówi „coś za coś”. Czy warto więc zagrać? — moim zdaniem warto, chociażby spróbować a ostateczną decyzję podjąć na podstawie własnych subiektywnych preferencji i odczuć przy kontakcie z aplikacją.

Źródła: udonis, Habby

Grafiki: udonis, Habby